Drodzy ED-przyjaciele! Żartuję...
UWAGA na statystyki!! - Zakres chorobowości obejmujący bulimię dotyczy od 0,1% do 1,4% mężczyzn i od 0,3% do 9,4% kobiet. (Wojtyła 2011 za: Nelson 2007);
- około 12% młodzieży nastoletniej spożywa pokarmy w sposób patologiczny. (Wojtyła 2011 za: Burrows 2002)
- 20% nastolatkow płci żeńskiej wykazuje symptomy jadłowstrętu psychicznego. (Wojtyła 2011 za: Fairburn 1995)
CHOROWAŁAM NA ZABURZENIA ODŻYWIANIA przez przynajmniej 6 LAT, uczestniczyłam w ruchu pro-ana, często świadomie pielęgnowałam bulimię, a często wymykała mi się spod kontroli.
Miałam wrzody żołądka, ciężkie zaburzenia rytmu serca, zniszczone zęby nadające się tylko do leczenia kanałowego. Brałam leki przeczyszczające, stosowałam głodówki, wyniszczałam swój organizm i nie mogłam przestać.
Dzisiaj nie wymiotuję już od roku, zaczęłam jeść normalnie, od miesiąca schodzę na posiłki, mimo że kiedyś konsumowanie przy świadkach było dla mnie nie do pomyślenia, a udało mi się to wszystko bez pomocy psychiatrów i psychologów.
Chciałabym opisać na tym blogu proces wychodzenia z bulimii, przybliżyć problem, opisać to co było przed nią i po niej. Mam nadzieję, że pomoże to komuś w jego walce! :)
Wskazuje się, że w przypadku anoreksji psychicznej:
- wyzdrowienie obserwuje się u 40-77% pacjentów;
- częściowa poprawa występuje w granicach od kilku procent do 40%;
- chroniczny przebieg choroby stwierdza się u około 20% pacjentów;
- 10-20% osób chorujących umiera, a przyczynami śmierci są najczęściej niedożywienie oraz samobójstwo.
W przypadku bulimii psychicznej wyniki badań podają, że:
- wskaźniki poprawy wahają się od 30 o 60%;
- brak poprawy występuje od 5 do 25% pacjentek.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz