czwartek, 19 września 2013

DĄŻENIE DO DOSKONAŁOŚCI

W czasie niewymiotowania, nieprzeczyszczania się i ciągłego trwania w ruchu będziemy też MĄDRZAŁY <3 Nasz nieprzyzwoity rozwój skoncentrujemy egoistycznie, oczywiście, na sobie, lek na raka później.

Teraz nadeszła chwila na analizę książkowych przyczyn wystąpienia zaburzeń odżywiania.

DĄŻENIE DO DOSKONAŁOŚCI


Ogólnie dążenie do doskonałości powinno zostać wpisane do grona zalet i już tam na wieki pozostać JEDNAK część z nas dobrze wie, że potrafi to wszystko stać się patologią. Wprowadzono nawet pojęcie perfekcjonizmu klinicznego. Kiedy patologia? To ten moment, kiedy dobre samopoczucie i wysoką samoocenę wiążemy z osiąganiem trudnych celów. Na szczycie jest się raz, wbija się flagę, czeka aż chwile się powygina na wietrze, tu zdjęcie, tam zdjęcie szybki rzut oka na horyzonty, w tym czasie pięć razy myśl ‘’ale ja jestem zajebisty”, łyk wody, ciastko, 3 razy ''ale jestem zajebisty!", ewentualnie aktualizacja na facebooku i schodzimy. Jednak ile trwa samo wchodzenie? Ile kosztuje? To stała rywalizacja, stałe napięcie, stały lęk przed porażką, strach przed porażką.

Co leży u podstaw klinicznego perfekcjonizmu?

·         Niska samoocena

·         Wysoki samokrytycyzm

·         Obawa przed odrzuceniem

·         Kierowanie się opiniami innych

Oczywiście już podczas schodzenia z naszego Munt Everestu rozglądamy się za nową górą, czasami nawet wchodzimy na kilka na raz.

Co jeszcze jest naszym błędem? Dlaczego po osiągnięciu sukcesów ciągle czujemy się małe i nic nie warte?

ROLA PRZYPADKU W NASZYCH OSIĄGNIĘCIACH. Oczywiście istnieje zawsze i zawsze jest minimalna, ale u nas? Ile razy tłumaczyłyście sobie swój sukces tak długo, aż stał się wynikiem działania wszystkich innych, tylko nie waszego?

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz